گلچین

بسیاری از آدم ها حس انسان دوستی شان گل می کند و می خواهند انفاقی انجام دهند. این حس زمانی شعله ور می شود که کسی را در خیابان ببینند که لباسی پاره و کهنه به تن دارد و یا در بین زباله ها مشغول پیدا کردن چیزی است که شاید بتواند با آن چاله ای از زندگی اش را پر کند و از این دست موارد؛ مثل زمانی که کسی جلوی یکی از ماها را می گیرد ابراز نیاز مادی می کند. البته هستند کسانی که خیلی ها متوجه نیاز مادیشان نمی شود و به قول معروف با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته اند. 

اما مورد بحث جنبه کمک کردن به افراد نیازمند است. آن زمان که می خواهیم چیزی به کسی ببخشیم، می گردیم ببینیم چه چیزی در خانه مانده است و دیگر استفاده نمی شود و قصد خرید بهتر از آن را داریم به فرد نیازمند می دهیم. در حالی که اگر چنین افراد به اصطلاح خیر، خود را جای نیازمندان بگذارند بهتر از اینها می شود کمک کرد.بسیاری از نیازمندان عزت نفس دارند و مانند هر انسانی هدیه نو و تمییز را ترجیح می دهند. بنابراین با اهدا مواد دور ریز خود به دیگران نام ثواب داشتن و کار نیک را بر روی خود نگذاریم . نیکوکاری آن است که چیزی هم چون لباس شب عروسی را که بهترین و زیباترین لباس یک عروس است را انفاق کرد.